Peyote S

Więcej na temat Peyote S

Jeśli słyszałeś o kaktusach meskalinowych, prawdopodobnie słyszałeś o pejotlu. Jeden z najczęściej omawianych psychoaktywnych kaktusów, pejotl, przeżywał w historii wyboistą jazdę. Od „medycyny Boga” do „korzenia diabła”, mówienie o pejotlu to wkraczanie w świat religii, kolonizacji i rewolucji psychedelicznej. To właśnie kaktus pejotlowy w 1953 roku skłonił Aldousa Huxleya do napisania jego słynnej książki „Drzwi percepcji”.

Pejotl był znany rdzennym populacjom, takim jak Toltekowie i Chichimekowie, od co najmniej 1890 lat przed najechaniem Ameryki przez Europejczyków. Możliwe, że już wcześniej pejotl był źródłem doznań enteogennych. Uważa się, że Tarahumarowie jako pierwsi odkryli psychoaktywne właściwości rośliny, a Kiowowie i Komanczowie byli pierwszymi plemionami w Stanach Zjednoczonych, które poznały tę boską roślinę. To właśnie z Kiowami i Komanczami Native American Church stawiał pierwsze kroki!

Kaktus pejotlowy pochodzi z regionów rozciągających się od południowego Teksasu po San Luis Potosí, Zacatecas, Tamaulipas, Nuevo León, Coahuila i Chihuahua. Jednak od czasu wzrostu popularności, znalezienie tego kaktusa na wolności stawało się coraz trudniejsze, ponieważ nadmierne zbiory i powolny wzrost kaktusa doprowadziły go do wymarcia. W 1991 roku kaktus pejotlowy został sklasyfikowany przez meksykański rząd jako gatunek zagrożony, a jego dzikie zbiory zostały uznane za nielegalne.

Naukowa nazwa kaktusa pejotlowego to Lophophora williamsi. „Lophophora” oznacza to, co nosi kępki, a „williamsi” jest możliwym odniesieniem do wielebnego Theodore'a Williamsa, który był właścicielem kolekcji kaktusów w Anglii. Pejotl jest jednym z nielicznych kaktusów, które w młodości mają tylko kolce. W miarę wzrostu kolce rozwijają się w charakterystyczne kępki, które sprawiają, że pejotl jest tym, czym jest.

Kaktusy Lophophora williamsi znane są z niebieskawo-zielonego koloru i nieco spłaszczonej struktury, która może osiągnąć wysokość do 6 cm i średnicę około 12 cm. Jak sama nazwa wskazuje, Lophophora williams nie ma kolców, ale zamiast tego tworzą bujne kępki, które wystają z żeber. Mówiąc o żebrach, kaktus pejotlowy ma zwykle około 5 żeber, gdy jest młody i od 7 do 13 żeber, gdy jest starszy.

Jej kwiaty są różowe, czasem białawe i pojawiają się sporadycznie latem. Kaktus pejotlowy rośnie wolno i na wolności może zająć około 30 lat, zanim osiągnie fazę kwitnienia. Uprawiany przez ludzi czas ten można skrócić do 6 do 10 lat. Owoce, które produkuje ten kaktus, są uważane za przysmak i mają bardzo słodki smak po spożyciu.

Pochodzący ze środowisk pustynnych pejotl należy do tych, które naprawdę nie mogą przyjmować zbyt dużo wody. Podczas sadzenia powinieneś upewnić się, że używasz silnie ziarnistego kompostu z dużym drenażem. Pozostawienie swojego małego zielonego przyjaciela bez wody może być trudne przez tak długi czas, ale możesz być pewien, że właśnie tego potrzebuje. Jeśli zauważysz, że kaktus cofa się między podlewaniem i nabiera bardziej szarego koloru, nie bój się, to absolutnie naturalne. Jeśli chodzi o temperaturę, pejotl lubi ciepło. Zimą dobrze jest trzymać go w stosunkowo niskiej temperaturze, ale nie zapominaj, że nie przetrwa zbyt długo, jeśli zostawisz go w temperaturze poniżej -5 °C!

Jeśli chodzi o psychoaktywność, pejotl został opisany jako „mała zielona fabryka chemiczna”. W roślinie tej odkryto ponad 60 różnych alkaloidów. Wśród wszystkich różnych związków występujących w tym kaktusie jest 56 związków zawierających azot i 20 alkaloidów tyraminopodobnych. Dwa najbardziej znane związki występujące w roślinie: meskalina i hordenina. W stanie suchym zawartość meskaliny może wynosić od 3 do 6%, podczas gdy w przypadku świeżej może wynosić około 0,4%.

Porady pielęgniarskie:

Po dostarczeniu umieść roślinę w jasnym miejscu, ale nie w bezpośrednim świetle słonecznym. Po około miesiącu możesz nieco bardziej nasłonecznić i bardzo ostrożnie zacząć podlewać roślinę.

Upewnij się, że pozwolisz roślinie stopniowo przyzwyczaić się do pełnego światła słonecznego, aby zapobiec poparzeniom słonecznym i nie przelewać go. Pozwól glebie dokładnie wyschnąć między podlewaniami, wiosną lub jesienią podlewasz mniej niż latem, a zimą wcale nie musisz podlewać kaktusa.

Nazwa naukowa

Lophophora williamsi