LSD

LSD należy do klasycznych psychedelików, które obejmują również psilocybinę, meskalinę i DMT. LSD jest wytwarzane w laboratorium i dlatego nie jest „naturalne”. Oczywiście ma naturalne źródło, którym jest sporysz (Claviceps purpurea).

Jest klasyfikowany jako nielegalny narkotyk na całym świecie, a rządy ciężko walczyły przeciwko jego używaniu, zwłaszcza gdy dokonał wielkiego przełomu w psychodelicznych latach sześćdziesiątych. Jednak istnieje inna strona stosowania LSD, uznawana przez społeczność kliniczną.

Inne nazwy LSD to acid, lucy i L. Lek jest również często określany jako „blotter” lub „tabs”. Dzieje się tak, ponieważ LSD jest często dozowane na małych kawałkach papieru.

Problematyczne dziecko Alberta Hofmanna

W 1943 roku, kiedy świat był nadal w uścisku z powodu II wojny światowej, szwajcarski chemik Albert Hofmann odkrył psychodeliczne skutki LSD.

Po ukończeniu studiów chemicznych w Zurychu z wyróżnieniem, w 1929 roku rozpoczął pracę w firmie Sandoz w Bazylei. Ta firma farmaceutyczna produkowała leki, izolując aktywne alkaloidy z roślin, a następnie je syntetyzując. Kilkadziesiąt lat wcześniej firma rozpoczęła projekt opracowania nowego leku. W tym celu zbadali substancje czynne grzyba rosnącego na ziarnach zwanego sporyszem. Ponieważ rozwój nie postępował, w pewnym momencie został zawieszony, aż Hofmann zdecydował się ponownie podjąć wątek w 1935 roku.

Wiedział, że naukowcy w Stanach Zjednoczonych również wznowili badania nad sporyszem i dokonali już kilku odkryć.

Trzy lata później Hofmann wyodrębnił substancję, którą nazwał Lysergsüure-diüthylamid-25 lub LSD-25. Testy wykazały, że zwierzęta w znieczuleniu zachowywały się niespokojnie. Lek został uznany za bezużyteczny i odstawiony.

Wiosną 1943 roku chemik pod wpływem impulsu poczuł potrzebę ponownego spojrzenia na substancję. Tego samego popołudnia poczuł się nagle źle i wcześnie wyszedł z laboratorium. Trochę oszołomiony i bardzo niespokojny, leżał na kanapie w domu. Stało się coś niesamowitego: z zamkniętymi oczami zaczął widzieć najbardziej fantastyczne obrazy i jaskrawo kolorowe kalejdoskopowe wzory.

Wkrótce stało się dla niego jasne, że nie jest chory, ale to musi być efekt LSD-25, którego musiał połknąć niewielką ilość przez nieuwagę w swoim laboratorium.

Trzy dni później, 19 kwietnia, Albert Hofmann celowo zdecydował o przyjęciu dawki substancji w celu przetestowania jej działania. Dzień, w którym odbyła się pierwsza podróż po LSD, jest znany jako „dzień rowerowy”, ponieważ chemik był przytłoczony na swoim rowerze przez intensywne działanie bardzo silnej substancji halucynogennej. Na szczęście był na tyle sprytny, że przyjął tylko ułamek „zwykłej” dawki aktywnej, ponieważ miał już przeczucie, że LSD będzie niezwykle silne. 250 mikrogramów okazało się sporą dawką LSD.

Następnego dnia doznał intensywnego poczucia połączenia ze wszystkim, a także poczucia odnowionego życia i świeżości. To był początek nowej ery. Było jasne, że odkrył niesamowicie potężną substancję, która zmieni cały świat.

Co to jest LSD?

Chociaż LSD jest uważane za najlepiej zbadaną substancję halucynogenną, mającą największy wpływ na naszą kulturę, jego dokładne działanie wciąż nie jest jasne.

W latach pięćdziesiątych szwajcarska firma Sandoz dostrzegła potencjał zastosowania leku w psychoterapii. Eksperymentalny lek pod marką Delysid był stosowany w leczeniu osób z określonymi zaburzeniami psychicznymi oraz do badań naukowych. Stwierdzono, że działanie leku przypomina zachowanie, na przykład, pacjentów ze schizofrenią.

LSD wywarło ogromny wpływ na psychiatrię i sposób, w jaki ludzie patrzyli na choroby psychiczne w tamtym czasie. W latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku opublikowano około 1000 artykułów naukowych, a około 40 000 pacjentów przepisano LSD jako lek. W tamtym czasie ludzie początkowo mówili o terapii psycholitycznej, dopóki termin „psychedelik” nie został powołany do życia.

CIA (Centralna Agencja Wywiadowcza) w USA również eksperymentowała z lekiem, aby sprawdzić, czy można go użyć jako „środka do prania mózgu. Tajne śledztwo, zwane MK-ULTRA, okazało się wymknąć się spod kontroli. Podczas tych badań, LSD zostało podane bez uprzedniej zgody pracownikom CIA, personelowi wojskowemu, lekarzom, pacjentom chorym psychicznie, prostytutkom i innym obywatelom społeczeństwa. „Świnki morskie” nie miały pojęcia, że podano im silny lek psychodeliczny. Spowodowało to co najmniej jedną śmierć .

W latach sześćdziesiątych XX wieku LSD cieszyło się statusem ostatecznego narkotyku zmieniającego sposób myślenia w kulturze młodzieżowej, który utworzył ruch przeciwny i dążył do obalenia ustalonego porządku dnia. Kilku intelektualistów, w tym Timothy Leary, Alan Watts i Aldous Huxley opowiadało się za masowym używaniem LSD i innych środków halucynogennych. Miało to duży wpływ na sposób myślenia młodzieży tego okresu.

W międzyczasie Sandoz zaprzestał produkcji LSD z powodu wielu kontrowersji, jakie wywołało.

Pod koniec lat sześćdziesiątych w Stanach Zjednoczonych wprowadzono zakaz posiadania narkotyku trip.

W 1973 roku zakończył się triumf LSD. Lek został umieszczony na liście substancji zakazanych bez wartości medycznej. Przerwano również prowadzone wówczas badania. Lek był pod kluczem przez kilka dziesięcioleci.

Tylko w Szwajcarii legalna psychoterapia z LSD była dozwolona do 1993 roku.

Odrodzenie LSD

Dzisiaj LSD jest ponownie znane jako narkotyk rekreacyjny. Wiele badań dających obiecujące wyniki tchnęło nowe życie. Jednocześnie nadal istnieje wiele powściągliwości, a entuzjastyczni badacze chcą uniknąć popełnienia tak dużego błędu, jak w przeszłości, kiedy lek za bardzo zaczął żyć własnym życiem.

Chociaż LSD ma interesujący potencjał jako narzędzie terapeutyczne w leczeniu między innymi alkoholu, uzależnień, klasterowych bólów głowy i chorób terminalnych, nauka pozostaje krytyczna i ostrożna.

Efekty

Jako klasyczny psychodelik LSD wywołuje szereg efektów. Zależą one w dużej mierze od Set and Setting, terminu ukutego przez niesławnego Timothy Leary, znanego z kontrowersyjnych działań dotyczących LSD w latach sześćdziesiątych. Zestaw i Ustawienie określają oczekiwania użytkownika przyjmującego lek, jego nastrój i przeszłe doświadczenia. Uwzględniają również miejsce, w którym użytkownik się potyka iz kim, czynniki, które w dużej mierze będą determinować doświadczenie.

Jak podsumowali naukowcy, wycieczka po LSD w sterylnej sali szpitalnej ma zupełnie inną jakość niż wycieczka do cichego, znajomo wyglądającego salonu. Stąd wiele sesji badawczych i terapeutycznych odbywa się w specjalnie zaprojektowanych pomieszczeniach z naciskiem na „naturalne”, ciche otoczenie.

To, czego użytkownik może doświadczyć dzięki LSD, obejmuje:

• Efekty wizualne, zarówno przy oczach otwartych, jak i zamkniętych
• Zmiana świadomości czasu
• Euforia
• Bardzo złożone schematy myślowe
• Zdolność do głębokiego myślenia introspekcyjnego

Jednak może również powodować niepożądane skutki, takie jak:

• Atak paniki
• Psychoza
• Paranoja

Jest to szczególnie niebezpieczne, gdy użytkownik ma podstawowe problemy psychologiczne, ale także gdy zestaw i ustawienie nie są „właściwe” i użytkownik czuje się niekomfortowo.

Efekty fizyczne:

• Energia: ogólnie rzecz biorąc, podróż na LSD charakteryzuje się wzrostem energii fizycznej, szczególnie w porównaniu z bardziej naturalnymi lekami psychedelicznymi, takimi jak psilocybina. Osoba może mieć zwiększoną wytrzymałość na LSD, gdzie wysiłki fizyczne, takie jak wędrówki, wspinaczka i jazda na rowerze, mogą być utrzymywane przez długi czas, pozornie bez żadnego wysiłku.
• Wrażliwość: ciało pod LSD jest bardziej wrażliwe na dotyk, smaki, zapachy itp. Zmysły są wyostrzone, dzięki czemu codzienne czynności mogą być znacznie bardziej intensywne.
• Temperatura: temperatura ciała może się zmieniać pod wpływem LSD. Użytkownicy często odczuwają ciepło, ale mogą też wystąpić dreszcze i słabe krążenie krwi.
• Nudności: zwykle, gdy zaczynają działać efekty działania leku, zgłaszane są nudności. To uczucie zwykle ustępuje po wymiotach użytkownika lub po szczycie doznania. Inni użytkownicy nie lub rzadko doświadczają tego wrażenia.
• Rozszerzenie źrenic: LSD powoduje, że źrenice znacznie się powiększają.
• Inne skutki fizyczne obejmują: skurcze mięśni, odwodnienie, przyspieszenie akcji serca i trudności w oddawaniu moczu.

Efekty psychiczne:

• Skupienie: pod wpływem LSD użytkownik może doświadczyć ekstremalnej formy skupienia, w której działanie może być wykonane w najwyższym stopniu. Akcje wydają się nawet nieco spowalniać, co wydaje się dawać użytkownikowi większą kontrolę. To sprawia, że lek jest popularny wśród artystów, ale także np. Twórców oprogramowania high-tech.
• Euforia: użytkownik może doświadczyć głębokiego szczęścia, w którym doświadcza silnego poczucia połączenia z otoczeniem.
• Doświadczanie różnych emocji: wiadomo, że LSD naraża użytkownika na nieskończenie szeroki zakres emocji. Na ogół można ich doświadczyć i przetworzyć w sposób terapeutyczny. Niemniej jednak rozsądnie jest nie używać tego leku, gdy jesteś w złym nastroju lub przyciągasz do siebie wiele negatywnych emocji.
• Śmierć ego: można „umrzeć” podczas doświadczenia z LSD, mówiąc w przenośni. Twoje własne „ja” rozpływa się w wszystko / nicość i „ty” już nie istnieje. Może to być zarówno terapeutyczne, jak i traumatyczne.
• Myślenie w pętli: częstym efektem LSD jest nawrót wzorców myślowych. Te kółka lub pętle mogą się powtarzać do znudzenia.