Trip z LSA od Hawaiian Baby Woodrose

Autor: Elena Ekspert ds. doświadczeń (psychodeliki oraz rośliny psychoaktywne i lecznicze), bloger, pasjonat zdrowej żywności

Gdzieś w dolinie usłyszeliśmy dźwięk dzwonu. Spojrzeliśmy na siebie: czy byliśmy już prawie w zamieszkałym świecie? Dopiero teraz zdałam sobie sprawę, jak byliśmy przemoczeni. R wyglądał jak utopiony kot. Zaczęłam chichotać i spojrzałam w górę. Krople spadały mi na twarz jak miękkie ukłucia.

Powyższe jest fragmentem mojego doświadczenia ze Space Trips. Miało to miejsce tydzień temu i wydaje się snem. Kiedy się nad tym zastanawiam, przypominam sobie przeróżne anegdoty, ale także wiele nieopisanych momentów, które przełożę na spójną historię najlepiej jak potrafię na potrzeby tego bloga.

Zbieranie dzikiego czosnku w brzozowym lesie

Wszystko zaczęło się od spaceru po zbiorze paszy. Jeśli jeszcze nie wiedziałeś: wszędzie wokół nas, zwłaszcza teraz wiosną, roi się od pysznych i leczniczych dzikich roślin, z których możesz korzystać za darmo w kuchni. R i ja jesteśmy całkowicie urzeczeni „księgą jadalnych dzikich roślin”, którą zabraliśmy ze sobą w podróż. Ta książka była w mojej torbie, razem z owocami, francuską bagietką, tapenadą, moim Opinelem, wodą, telefonem komórkowym, płaszczem przeciwdeszczowym i nieotwartym opakowaniem Space Trips, składającym się z czterech kapsułek.

Na początku wędrówki popełniłam duży błąd, mówiąc: „Jest mi bardzo gorąco i nie mam ochoty tego taszczyć. Ukryję płaszcz za tym drzewem i odbierzemy go później ”. Z kropelkami potu szłam dalej w mojej cienkiej koszulce. To był piękny, kwitnący wiosenny dzień i wszystko tętniło życiem.

Jesteśmy obecnie gdzieś na początku Pirenejów, a każdy spacer to solidny trening. Ból mięśni łydek i pośladków zaczyna się przyzwyczajać.

Podczas krótkiej przerwy na skale, R i ja zorientowaliśmy się mniej więcej w tym samym czasie, że nadszedł czas, aby wziąć kapsułki.

Wyjąłem opakowanie z torby i dałem każdemu po dwie kapsułki. Po chwili kontemplacji połknęliśmy je wodą.

Nagle szliśmy przez piękny bukowy las. Pnie były grube, a ciężkie gałęzie miały bladozielone, delikatne liście. Ukryty na polanie, szczycił się trochę dzikiego czosnku. Dla niewtajemniczonych: dziki czosnek jest popularny wśród zbieraczy, można z niego zrobić pyszne pesto i jest super zdrowe. Kiedy dotarliśmy na miejsce, roślina wydawała się rosnąć wokół nas w ogromnych ilościach. Wynik!

Podczas zbierania efekty zaczęły nabierać kształtu bardzo stopniowo. Tego ranka pościłem i wkrótce (po pół godzinie) poczułem, jak kapsułki są wchłaniane przez moje ciało, a świat wokół mnie się zmienia.

Czym są podróże kosmiczne?

Mieszanka kilku naturalnych składników zapewnia połączenie efektu psychodelicznego z energią. Głównym składnikiem jest LSA, pozyskiwany z ekstraktu z hawajskiej róży leśnej (Argyreia nervosa). Ta pnąca roślina o pięknie kolorowych kwiatach zawiera halucynogenne nasiona. Z tych nasion ekstrahuje się substancję podobną do LSD.

Nazwa rośliny ma związek z jej historią. Na Hawajach stał się znany ze swoich właściwości psychodelicznych i był używany jako sposób na poszerzenie umysłu. Dziś roślina jest popularna w ogrodzie ze względu na swój piękny wygląd. Psychonauci są również jego fanami, jako legalny enteogen.

LSA (zukramid d-lizeryny) jest bardzo podobny do LSD pod względem budowy chemicznej. Jest to alkaloid sporyszu. Jednak LSA daje znacznie inne efekty niż LSD i jest słabsze. Ale nie popełnij błędu! Podobnie jak Magiczne Trufle i Magiczne Grzyby, masz do czynienia z potężnym naturalnym psychodelikiem!

Skutki LSA

• Zmiana świadomości czasu
• Wyostrzone zmysły
• Zniekształcenia dźwięku i obrazu
• Wizualizacje
• Ekstremalna świadomość mentalna

Podróż z LSA trwa zwykle około 6 do 8 godzin, po czym efekty ustępują, ale pozostaje poświata, która może trwać od kilku godzin do całego dnia (lub nocy).

Oczyszczanie negatywności jak ayahuasca?

O jej. Oparłam się o drzewo. Nagle poczułam ciężkie uczucie i nieprzyjemne, uciążliwe nudności. Ten efekt, który często pojawia się na początku tripu, jest również nazywany „obciążeniem ciała”. Mówiąc do siebie: „Eleno, właśnie teraz doświadczasz obciążenia ciała”, poczułam, że początkowe uczucie paniki mija.

Zamiast tego nadal odczuwałam mdłości, ale już nie próbowałam ich odpychać. Po kilku nieprzyjemnych odgłosach wymiotów, podczas których znalazłem się w dziwnej, wygodnej w tym momencie pozycji, nagle poczułam ogromną ulgę. Czułam, że wypuściłam coś, co było głęboko we mnie (w przenośni, bo właściwie nie zwymiotowałam).

Kilka minut później R i ja podskakiwaliśmy ścieżką. Wziął Rape i poczuł, jak coraz bardziej wciąga go podróż. Nie byłabym w stanie powiedzieć dokładnie, o czym rozmawialiśmy, ale to było głębokie.

Łączenie telepatyczne

Po chwili wydawało się, że możemy czytać sobie nawzajem w myślach. Jakby niewidzialne macki przesuwały się z naszych ciał do siebie i łączyły nas intymnie. Bardzo fajnie było chodzić ramię w ramię, ale czasami zbyt intensywnie. Potem szliśmy za sobą przez chwilę i może myśleliśmy o tym samym. Wcale nie było to dziwne ani klaustrofobiczne. I tak byliśmy podobni, więc to nie miało znaczenia.

Olbrzymie drzewa wokół nas były majestatycznymi stworzeniami o tak wielkiej mądrości.

Wiele z nich było splecionych, tworząc dwa drzewa jako jeden organizm. „Jak pięknie”, pomyślałam. 'Jak smutno.'

Później zastanawiałam się, czy drzewa też mogą odczuwać jakiś rodzaj bólu mięśni. To w odpowiedzi na dziwne pozycje, w które niektórzy się wkręcili.

Zgubienie się i powrót do domu

Potem nadszedł nieunikniony moment, kiedy poczuliśmy się zagubieni. A potem zaczęło padać. Bardzo ciekawie jest zauważyć, jak silnie pogoda wpływa na twój stan umysłu. Od razu poczuliśmy się mniej spokojni, a R nawet zaczął się trochę niepokoić. Postanowił zjeść kawałek chleba, ale to nie pomogło. Nadal padało, nadal byliśmy zgubieni, a on miał mdłości.

R postanowił położyć się na ścieżce. Krople rozprysły się na jego twarzy. Nie wyglądał już na zmartwionego, ale zafascynowany spojrzał w niebo. "Wow, kiedy leżę w ten sposób, nie widzę własnego ciała. Więc nadal tu jestem?"

Aby to wypróbować, położyłam się obok niego i spojrzałam w niebo. Nigdy w życiu nie obserwowałam tak intensywnie, jak krople deszczu spadają na ziemię. Wszystko wydawało się poruszać trochę wolniej, co pozwoliło mi z bliska obserwować tak lśniący, wilgotny element wody, aż gdzieś pękł.

Później szliśmy obok siebie przemoczeni. R na szczęście przyniósł dodatkowy sweter, który mogłam założyć. Mimo to, oczywiście, pomyślałem, że jestem głupi, zostawiając tam ten płaszcz.

Przyszło mi do głowy, że lepiej sprawdzimy Mapy Google, aby zobaczyć, gdzie jesteśmy. Bardzo trudno było obsługiwać mały ekran mokrymi palcami i nienawidziłem pracy z takim urządzeniem elektronicznym. Czułem się, jakbyśmy przez godzinę majstrowali przy telefonie komórkowym, zanim ledwo uderzyłem nim o skałę i zdecydowałem, że pójdziemy jeszcze trochę.

Trzy kroki dalej rozpoznaliśmy widelec i zobaczyliśmy znaki. Nasze serca podskoczyły: mieliśmy rację! Zaśmiałam się z siebie i swoich gwałtownych emocji.

R rozpoznał drzewo, pod którym ukryłam płaszcz, i triumfalnie wyciągnął przemoczony kawałek materiału.

Wkrótce byliśmy coraz bliżej domu. Był już wieczór, byliśmy około 6 godzin w podróży i miałam bardzo przyjemne uczucie. Ciepły prysznic, czyste ubrania i przytulanie w łóżku: nie mogłam się doczekać! Szybko wbiegliśmy do środka, zanim zobaczył nas jeden z mieszkańców.

W naszym pokoju zdaliśmy sobie sprawę, że wciąż daleko nam do „normalności”. Wszystko wciąż było mocno psychodeliczne. Może nie tyle w efektach wizualnych, co w przypadku magicznych grzybków, ale byłam w czymś w rodzaju hiperprzestrzeni z błyskawicznymi myślami przeskakującymi ode mnie do R iz powrotem. Kiedy poszedł wziąć prysznic, byłam przez chwilę sama, aby doświadczyć nowego spokoju. Było cicho. Na zewnątrz żaby w stawie zaczęły rechotać i robiło się ciemno. Leżałam pod kocem i czułam, jak ciężkie było moje ciało.

Pociąg nocny podobny do LSD

Pewnie myślisz, że podróż się skończyła i R i ja spalibyśmy mocno. Ale nie, to jeszcze nie koniec. Oboje byliśmy w półmroku między jawą a snem, a działo się tak wiele, że potrzebowałabym całej książki, żeby to opisać. Było wiele pętli, podczas których powtarzałam schemat myślowy. Dużą rolę odegrało również rechot żab na zewnątrz w stawie. Stała się historią, w której żaby zorganizowały spotkanie, aby zaplanować swoją przyszłość. Byli zmęczeni swoim domem, swoim stawem, codziennie „sprzątanym” przez tych olbrzymów. Chcieli także zemścić się na kocie, który zdobył jedynego w swoim rodzaju. Ich rechot stał się emocjonalny, kiedy zaczęli o tym mówić.

W każdym razie, więc tak leżałam całą noc fantazjując i nie dało się zasnąć. Chciałam, ale drzwi do świata marzeń pozostały zamknięte.

Aż do bardzo wczesnego ranka, kiedy najwyraźniej zdrzemnęłam się, w którym to czasie znowu doświadczyłam przeróżnych rzeczy. Kiedy obudziłam się po tej krótkiej godzinie snu, byłam zaskakująco wysportowany i pomyślałam: „Jak miło, że jestem w tym dziwnym świecie!”

Elena Ekspert ds. doświadczeń (psychodeliki oraz rośliny psychoaktywne i lecznicze), bloger, pasjonat zdrowej żywności

Elena studiuje rolnictwo ekologiczne i biodynamiczne, ponieważ poza psychodelikami oraz roślinami psychoaktywnymi i leczniczymi jej pasją jest także zdrowa żywność. Nauka o układzie endokannabinoidowym, różnych kannabinoidach i terpenach jest niezwykle dla niej interesująca.

Więcej na temat Elena