Tajemnica Juremy

Autor: Luna Licencjat nauk ścisłych z doświadczeniem w zakresie roślin psychoaktywnych i leczniczych. Pisarka, badacz i pasjonat antropologii.

„Jurema” w Brazylii to słowo pełne znaczeń. Dla jednych istoty, dla innych trunek, dla jeszcze innych praktyka „jurema” wydaje się być słowem, które przenika wiele różnych sfer społecznych w kraju. Niektórzy mogą nawet nie wiedzieć, co to znaczy, a mimo to „jurema” może nadal rozbrzmiewać znajomością w ich uszach. To słowo, czasami niemal magiczne, można znaleźć w piosenkach, opowieściach i wspomnieniach. Ale czym właściwie jest „jurema”? Cóż, to zależy od tego, kto zapyta i kto zdecyduje się odpowiedzieć.

Jurema, drzewo 3

Po pierwsze, najłatwiejszym sposobem na wprowadzenie „juremy” do nieznanej publiczności jest powiedzenie, że jest to drzewo, a raczej różnorodność różnych drzew o podobnych właściwościach i skojarzeniach kulturowych. „Jurema”, co w tupi oznacza głóg, była od wieków wykorzystywana przez ludność nierodzimą. Jednak od czasu inwazji europejskiej wiedza o „prawdziwej” juremie (jeśli kiedykolwiek istniała) została utracona. Obecnie zachowały się ślady kulturowe wskazujące na „juremę” jako dowolną z różnorodnych roślin należących do 3 różnych rodzajów (PT) : mimozy, akacji i pithecelobium.

Rzeczywiście, podobnie jak w przypadku wielu roślin używanych przez rdzenne populacje, jurema stała się terminem odnoszącym się zarówno do rośliny, jak i do praktyki. Na przestrzeni wieków, poprzez bardzo burzliwą historię, wiedza o juremie i otaczających ją praktykach została rozpowszechniona w wielu różnych społecznościach i kulturach, które z kolei dokonały wielu różnych zmian w zrozumieniu, czym jurema jest lub reprezentuje. Jako taka, w dzisiejszych czasach jurema może oznaczać zupełnie różne rzeczy, w zależności od tego, o którą grupę ludzi się pytamy.

Jeden z Juremy

Mimosa tenuiflora, syn. Jednak Mimosa hostilis jest prawdopodobnie jednym z najpopularniejszych drzew „juremy” na radarze. Czy to ze względu na bardziej powszechne zastosowanie, czy to ze względu na duże zainteresowanie akademickie, drzewo to wywołało wiele historii i badań w całej historii. „Jurema preta”, jak się ją powszechnie nazywa, jest szeroko rozpowszechniona w północno-wschodniej Brazylii, a od lat 30. XX wieku była w centrum wielu dyskusji etnologicznych, razem z wieloma innymi odmianami juremy.

Substancja, która zmieniła wszystko

W latach czterdziestych XX wieku zainteresowanie etnologiczne rośliną stało się również zainteresowaniem chemicznym, aw 1946 r. Limie (PT) udało się przeprowadzić jedną z pierwszych izolacji alkaloidów ze świeżych korzeni Mimosa hostilis. Tam odkrył alkaloid, który nazwał nigerina. W 1959 roku Patcher, Zacharias i Ribeiro wyizolowali z kory drzewa kolejny alkaloid o właściwościach podobnych do właściwości nigeriny, który ustalili jako pochodną indolową, N, N-dimetiltriptamina (DMT).

N, N-dimetiltriptamina (DMT) jest dobrze znanym naturalnym i silnym halucynogenem, który może być używany przez ludzi w celu uzyskania dostępu do odmiennych stanów świadomości. W wielu różnych społecznościach rośliny i zwierzęta zawierające DMT były używane podczas rytuałów, takich jak Ayahuasca, jako wyzwalacz do mistycznych doświadczeń. W związku z tym odkrycie, że drzewo juremy, a konkretnie drzewo Mimosa hostilis, zawiera wysokie poziomy DMT, doprowadziło wielu do przekonania, że było również używane w kontekście enteogennym, jako prekursor duchowych doświadczeń halucynogennych.

Jednak do dziś, pomimo wielu obserwacji rytuałów juremy i praktyk enteogennych, nie było żadnych obserwacji etnograficznych rośliny używanej jako halucynogen. Aby DMT obecny w roślinie był skuteczny jako halucynogen, musi być zmieszany z jakimś rodzajem inhibitora MAO. Jednak żadne obserwacje do tej pory nie wykazały żadnej z różnych kultur, które wykorzystują roślinę juremy razem z inhibitorem MAO. Co najwyżej można go mieszać z alkoholem w rytuałach, takich jak rytuały catimbó (PT) .

Utracona wiedza?

Niemniej jednak brak obserwacji rośliny używanej jako halucynogenu niekoniecznie oznacza, że praktyki nigdy nie obejmowały składnika halucynogennego. Podobnie jak w przypadku wielu innych elementów kulturowych pochodzących z różnych rdzennych populacji Brazylii, jest możliwe, że wiedza o halucynogennych właściwościach rośliny została utracona podczas europejskiej inwazji i represji w następnych latach. Pomysł, że w przeszłości mogło istnieć jedna lub więcej substancji, które mogły zostać zmieszane z juremą podczas rytuałów, nazywa się tajemnicą Juremy.

Klucz do tajemnicy?

Odkąd odkryto, że roślina juremy zawiera DMT, pojawiło się wiele spekulacji dotyczących możliwych roślin, które mogły być używane razem z juremą w przeszłości. Wśród niektórych pretendentów, do których zaliczają się substancje od passiflory lub tytoniu po Courbaril lub ironwood, jest manacá (Brunfelsia uniflora), która została udokumentowana jako potencjalny inhibitor MAO.

W rdzennych społecznościach północno-wschodniej Brazylii, w regionie, w którym występuje najwięcej roślin DMT Jurema, słowo cá (nazwa zwyczajowa nadana manace) jest czasami kojarzone z bardziej duchowymi znaczeniami. Na przykład w społeczności Atikum „Anjucá” to słowo dane anielskiej istocie. Z drugiej strony w Pankararu uroczystości z udziałem Juremy nazywane są Ajucá, prawdopodobnie odnosząc się do połączenia Jurema (Ju) i manacá (Cá). W rzeczywistości w rytuałach Juremy często biorą udział w śpiewaniu „Starym” lub Anjucá. Zapytani o połączenie juremy i manacá, mimo wszystko, ludzie z żadnej ze społeczności nie mogli sobie przypomnieć, że to zrobili, pomimo uznania manacá za „roślinę nauki”.

Rzeczywiście, w obecnych tradycjach Juremy, Jurema nigdy tak naprawdę nie jest mieszana z żadną substancją, która mogłaby zachowywać się jak inhibitor MAO, w rzeczywistości w większości przypadków unika się rośliny, która mogłaby doprowadzić do nieco bardziej zmienionego stanu, czarnej juremy z cierniami. . Prowadzący ceremonie mówią, że roślina z cierniami doprowadza ludzi do „szaleństwa” i może powodować cierpienia. Fakt, że obecnie unika się halucynogennych skutków rośliny, nie wyklucza jednak faktu, że w przeszłości, jak sugerują niektóre praktyki i nazwy, efektów tych nie doświadczano podczas ceremonii juremy. W rzeczywistości, unikanie roślin, które mogą przynieść wzmocnione halucynogenne doświadczenie, może być również postrzegane jako przypominająca wiedzę przodków społeczności.

Ciągle zmieniająca się Jurema

Od czasu ustanowienia tajemnicy juremy, pomysły dotyczące tego, czy halucynogenne skutki rośliny były znane, czy nie, różnym społecznościom, a jeśli były znane, to, które substancje je wyzwalały, nieustannie przyciągały się z jednego przeciwnego do drugiego. Podczas gdy istnieją wyraźne oznaki, że w przeszłości społeczności wiedziały o halucynogennych skutkach rośliny, jasno określając, skąd pochodzi wiedza i jak dokładnie została zastosowana, równie dobrze może być niemożliwe. Tym bardziej, biorąc pod uwagę nieustannie przemijającą i zmienną naturę juremy, która rozprzestrzeniła się na tak wiele różnych kultur przez tyle lat.

Rzeczywiście, jurema wydaje się być rodzajem rośliny (i praktyki), która nigdy nie pozostanie taka sama zbyt długo. Od czasu pierwszych wzmianek o niej do dnia dzisiejszego jurema przeszła od miejscowych praktyk do miejskich rytuałów, które łączą elementy katolicyzmu z elementami pochodzenia rdzennego i afrykańskiego. Na każdym kroku do praktyk juremy dodawany jest nowy element, który już sam w sobie zmienia się w zależności od różnych regionów i populacji. Nic dziwnego, że „oryginalna” wiedza o juremie jest łatwo tracona pomiędzy tak wieloma różnymi modyfikacjami i adaptacjami. Podczas gdy w niektórych społecznościach wiedza mogła być obecna w pewnym momencie, w innych mogła nigdy nie nadejść.

Jurema ponownie odkryta

Ciekawym i niedawnym zjawiskiem, które ma miejsce od późnych lat 90-tych, jest ponowne przywłaszczenie wiedzy dotyczącej halucynogennych właściwości juremy przez niektóre społeczności. W 1997 roku badacz, ówczesny prezes fundacji Friends of the Forest, Yatra da Silveira Barbosa, udał się do Brazylii, aby dowiedzieć się więcej o tradycyjnych zastosowaniach juremy. Wraz z dwoma brazylijskimi antropologami Yatra odwiedził społeczności, które korzystały z juremy podczas niektórych ceremonii, aby dowiedzieć się więcej o ich praktyce. Jednak ku swojemu zdziwieniu zauważyła, że społeczności nie wiedziały o halucynogennym potencjale rośliny juremy po zmieszaniu z inhibitorem MAO i w związku z tym postanowiły podzielić się z nimi tą wiedzą.

Podróżując po różnych społecznościach w Brazylii, pokazała im działanie juremy w połączeniu z inhibitorem MAO o nazwie Peganum harmala, połączeniem, nad którym już od jakiegoś czasu prowadzi badania. Gdy społeczności doświadczałyby skutków, nastąpiłby stan niepokoju, w którym zaczęłaby rodzić się reinterpretacja rytuałów juremy. Teraz halucynogenne właściwości rośliny juremy były ponownie odkrywane przez społeczności, które tradycyjnie z niej korzystały. To, co te społeczności zrobiłyby z taką wiedzą, pozostawiono do opowiedzenia.

Od czasu pierwszej podróży Yatry do Brazylii, powstało wiele innych kultów juremy i teraz istnieje ruch nowej ery, obejmujący tę roślinę. W czasie pisania tego bloga wciąż nie wiem, czy społeczności, które zostały zaznajomione z halucynogennymi właściwościami juremy, przyjęły nowe praktyki, aby z nich skorzystać, czy też nie. Niemniej jednak można sobie wyobrazić, że takie ponowne odkrycie przynajmniej do pewnego stopnia zmieniło ich rozumienie rośliny.

Jeśli chodzi o tajemnicę juremy, o ile wcześniej trudno było rozwikłać historię juremy, aby lepiej zrozumieć jej pochodzenie, teraz zadanie to stało się jeszcze trudniejsze. Jak żadna inna roślina, jurema wydaje się być symbolem zmiany i adaptacji. W swojej historii jest odbiciem skomplikowanej historii zmagań rdzennych mieszkańców i rozwoju kulturowego skolonizowanego kraju, jakim jest Brazylia, gdzie „pochodzenie” jest dość skomplikowanym tematem do omówienia.

Luna Licencjat nauk ścisłych z doświadczeniem w zakresie roślin psychoaktywnych i leczniczych. Pisarka, badacz i pasjonat antropologii.

Luna urodziła się w Brazylii, w sercu regionu Pantanal, gdzie spotykają się 3 różne biomy i gdzie dochodzi do interakcji wielu rdzennych kultur. Jej misją jest odkrywanie tak wielu różnych sposobów życia, jak to tylko możliwe i celebrowanie tej różnorodności, gdziekolwiek się znajdzie.

Więcej na temat Luna