Peyote S

Meer over Peyote S

Als je hebt gehoord over mescaline cactussen, heb je waarschijnlijk gehoord over peyote. Een van de meest besproken psychoactieve cactussen, peyote heeft een hobbelige rit door de geschiedenis heen gehad. Van 'medicijn van God' tot 'duivelswortel', praten over peyote is het betreden van een wereld van religie, kolonisatie en psychedelische revolutie. Het was peyote de cactus die Aldous Huxley er in 1953 toe bracht zijn beroemde boek 'Doors of Perception' te schrijven. 

Peyote is bekend bij inheemse volkeren zoals de Tolteken en Chichimecas sinds ten minste 1890 jaar voordat de Europeanen Amerika binnenvielen. Ook daarvoor is het mogelijk dat de peyote al werd gebruikt als bron van entheogene ervaringen. Men denkt dat de Tarahumaras de eerste waren die de psychoactieve eigenschappen van de plant ontdekten en dat de Kiowa's en de Comanches de eerste stammen in de Verenigde Staten waren die deze goddelijke plant leerden kennen. Het was met de Kiowa's en de Comanches dat de Native American Church haar eerste stappen zette!

De peyote cactus komt oorspronkelijk uit de regio's die zich uitstrekken van Zuid-Texas tot San Luis Potosí, Zacatecas, Tamaulipas, Nuevo León, Coahuila en Chihuahua. Sinds de opkomst van zijn populariteit is het echter steeds moeilijker geworden om deze cactus in het wild te vinden, omdat de overoogst en de langzame groei van de cactus hem dicht bij het uitsterven hebben gebracht. In 1991 werd de peyote cactus door de Mexicaanse overheid geclassificeerd als een bedreigde soort en werd de wilde oogst ervan illegaal gemaakt. 

De wetenschappelijke naam van de peyote cactus is Lophophora williamsi. Met "Lophophora" wordt bedoeld dat wat pluimen en "williamsi" draagt, een mogelijke verwijzing is naar dominee Theodore Williams, die een cactusverzameling in Engeland bezat. Peyote is een van de weinige cactussen die in zijn jeugd alleen maar stekels draagt. Naarmate de cactus groeit, ontwikkelen de stekels zich tot de karakteristieke pluimen die de peyote maken tot wat hij is. 

Lophophora williamsi cactussen staan bekend om hun blauwgroene kleur en hun ietwat afgeplatte structuur, die tot 6 cm hoog kan worden en een diameter van ongeveer 12 cm kan bereiken. Zoals de naam al zegt, heeft de Lophophora williamsi cactus geen stekels, maar vormt hij uitbundige pluimen die uit zijn ribben steken. Over ribben gesproken, de peyote cactus heeft de neiging om ongeveer 5 ribben te hebben als hij jong is en alles tussen 7 en 13 ribben als hij ouder is. 

De bloemen zijn roze, soms witachtig van kleur en verschijnen sporadisch in de zomer. De peyote cactus is een langzame groeier en in het wild kan het ongeveer 30 jaar duren voordat hij de bloeifase bereikt. Wanneer ze door de mens wordt gekweekt kan deze tijd worden ingekort tot 6 à 10 jaar. De vruchten die deze cactus produceert worden beschouwd als een delicatesse en hebben een zeer zoete smaak wanneer ze worden gegeten. 

De peyote is inheems in de woestijn en kan dus niet te veel water opnemen. Bij het planten ervan moet u ervoor zorgen dat u een zeer zanderige compost met veel drainage gebruikt. Het kan moeilijk zijn om je groene vriendje zo lang zonder water te laten zitten, maar je kunt er zeker van zijn dat het precies is wat het nodig heeft. Als je merkt dat de cactus zich tussen het water geven door terugtrekt en dat hij een meer grijsachtige kleur krijgt, wees dan niet bang, dat is absoluut natuurlijk. Als het om temperaturen gaat, houdt de peyote het graag warm. In de winter is het goed om hem op een relatief koele temperatuur te houden, maar vergeet niet dat hij het niet te lang zal overleven als je hem bij temperaturen onder -5°C laat staan! 

Als het gaat om psychoactiviteit, is peyote beschreven als een 'kleine groene chemische fabriek'. In deze fabriek zijn meer dan 60 verschillende alkaloïden ontdekt. Van alle verschillende verbindingen die in deze cactus worden gevonden zijn er 56 stikstofhoudende verbindingen en 20 tyramineachtige alkaloïden. De twee bekendste verbindingen in de fabriek: mescaline en hordenine. In droge toestand kan het mescalinegehalte variëren van 3 tot 6%, terwijl het in verse toestand ongeveer 0,4% kan zijn. 

Verzorgingstips:

Plaats na levering de plant op een lichte plaats maar niet in direct zonlicht. Na een maand mag je de plant heel voorzichtig wat meer zon en een beetje water beginnen geven. 

Let op dat je de plant geleidelijk aan volle zon laat wennen om zonnebrand te voorkomen en laat de aarde grondig uitdrogen tussen de gietbeurten in, in de zomer zal je vaker moeten gieten dan in de lente of de herfst en in de winter hoeft je cactus zelfs helemaal geen water.

Wetenschappelijke naam

Lophophora williamsi