Trippen op de LSA uit Hawaiian Baby Woodrose

Auteur: Elena Ervaringsdeskundige (psychedelica, psychoactieve & medicinale planten), blogger, passie voor gezonde voeding

Ergens beneden in de vallei hoorden we het geluid van een bel. We keken elkaar aan: waren we bijna in de bewoonde wereld? Nu pas besefte ik hoe doorweekt we waren. R zag er uit als een verzopen kat. Ik begon te giechelen en keek omhoog. De druppels vielen als zachte speldenprikken in mijn gezicht.

Bovenstaande is een flard van mijn ervaring met Space Trips. Het vond een week geleden plaats en lijkt wel een droom. Als ik eraan terugdenk, herinner ik me allerlei kleine anekdotes, maar ook vele onbeschrijfelijke momenten die ik voor dit blog zo goed mogelijk ga vertalen naar een coherent verhaal. 

Daslook plukken in het beukenbos

Het begon allemaal met een wildpluk wandeling. Als je het nog niet wist: overal om ons heen, zeker nu in de lente, stikt het van de verrukkelijke en medicinale wilde planten, die je gratis en voor niets kunt gebruiken in de keuken. R en ik zijn beiden helemaal in de ban van ‘het eetbare wilde planten boek’, dat we hebben meegenomen op onze reis. Dat boek zat in mijn tas, samen met wat fruit, een Frans stokbrood, tapenade, mijn Opinel, water, GSM, regenjas en oh ja, een ongeopend pakje Space Trips, bestaande uit vier capsules. 

Aan het begin van de wandeling maakte ik een grote fout door te zeggen: “ik heb het erg warm en ik heb geen zin om zo veel mee te slepen. Ik verstop mijn jas achter deze boom en dan halen we hem straks op.” Met parelende zweetdruppels stampte ik voort in mijn dunne t-shirt. Het was een prachtige bloeiende lentedag en alles bruiste van het leven. 

We bevinden ons momenteel ergens aan het begin van de Pyreneeën, en elke wandeling is een stevige work-out. Spierpijn hebben aan mijn kuiten en billen begint te wennen. 

Tijdens een korte pauze op een steen bedachten R en ik ongeveer tegelijkertijd dat dit het moment was om de capsules te nemen. 

Ik haalde het pakje uit mijn tas en gaf ieder twee capsules. Na een moment van contemplatie slikken we ze met wat water weg.

Ineens liepen we door een prachtig beukenbos. De stammen waren dik en de zware takken droegen lichtgroene, fijne blaadjes. Verscholen op een open plek piekte wat daslook. Voor de onwetenden onder ons: daslook is geliefd onder de wildplukkers, je kunt er verrukkelijke pesto mee maken en het is super gezond. Toen we de plek bereikten bleek het plantje in massale hoeveelheden om ons een te groeien. Score!

Tijdens het plukken beginnen de effecten heel geleidelijk vorm te krijgen. Ik had die ochtend gevast, en ik voelde al vrij snel (na een half uur) hoe de capsules door mijn lichaam werden opgenomen en de wereld om mij heen veranderde.

Wat zijn Space Trips?

Een mix van verschillende natuurlijke ingrediënten zorgt voor een combinatie tussen een psychedelische werking en energie. Het belangrijkste ingrediënt is LSA, afkomstig van een extract van Hawaiian Baby Woodrose (Argyreia nervosa). Deze klimplant met prachtig gekleurde bloemen bevat hallucinogene zaadjes. Uit deze zaadjes wordt een LSD-achtige stof geëxtraheerd. 

De benaming van de plant heeft met haar geschiedenis te maken. Op Hawaii werd ze bekend om haar psychedelische eigenschappen en gebruikt als manier om de geest te verruimen. Tegenwoordig is de plant populair in de tuin, vanwege haar mooie uiterlijk. Ook zijn psychonauten er fan van, als legaal entheogeen. 

LSA (d-lysergeenzuuramide) lijkt qua chemische structuur sterk op LSD. Het is een ergot-alkaloïde. Toch geeft LSA beduidend andere effecten dan LSD en is het minder potent. Maar vergis je niet! Je hebt hier, net als bij Magische Truffels en paddo’s, te maken met een krachtig natuurlijk psychedelicum!

Effecten van LSA

• Verandering in tijdsbesef
• Scherpere zintuigen
• Vervormingen in geluid en beeld
• Visuals
• Extreem mentaal bewustzijn

Een trip met LSA duurt meestal zo’n 6 tot 8 uur, daarna ebben de effecten weg maar blijft er wel nog een afterglow nazinderen die enkele uren tot een hele dag (of nacht) kan duren. 

Negativiteit purgen zoals bij ayahuasca?

O jee. Daar stond ik dan, tegen een boom geleund. Ineens had ik last van een zwaar gevoel en een oncomfortabele, drukkende misselijkheid. Dit effect, dat wel vaker in het begin van een trip kan optreden, wordt ook wel ‘body load’ genoemd. Door tegen mezelf te zeggen: ‘Elena, je hebt nu gewoon even last van body load’, voelde ik het aanvankelijk paniekerige gevoel wegsijpelen. 

In plaats daarvan bleef ik me misselijk voelen, maar probeerde het niet meer weg te duwen. Na een aantal onsmakelijke braakgeluiden, waarbij ik me in een vreemde houding bevond die op dat moment fijn was, voelde ik me ineens heel opgelucht. Het leek wel alsof ik iets dat diep in me zat had losgelaten (figuurlijk bedoeld, want ik moest niet echt overgeven). 

Een paar minuten later huppelden R en ik over het pad. Hij had rapé gedaan en voelde hoe hij steeds meer in de trip gezogen werd. Ik zou je niet meer kunnen navertellen waar we het precies over hadden, maar het ging diep.

Telepathisch samensmelten

Na een tijd leek het wel alsof we elkaars gedachten konden lezen. Alsof onzichtbare tentakels zich uit onze lichamen naar elkaar elkaar toe bewogen en ons innig met elkaar verbonden. Het was heel fijn om hand in hand te lopen, maar soms te intens. Dan liepen we een tijdje achter elkaar en dachten misschien wel dezelfde dingen. Het voelde helemaal niet raar of claustrofobisch. We waren toch gelijk, dus het maakte niet uit. 

De reusachtige bomen om ons heen waren majestueuze wezens met zoveel wijsheid.

Velen waren met elkaar vergroeid, waardoor twee bomen één organisme werden. ‘Wat mooi,’ dacht ik. ‘Wat triest.’

Later vroeg ik me af of bomen ook een soort spierpijn konden ervaren. Dit naar aanleiding van de vreemde houdingen waarin sommigen zich hadden gewrongen. 

Verdwalen en thuiskomen 

Toen kwam het onvermijdelijke moment waarop we het gevoel kregen verdwaalt te zijn. En toen begon het te regenen. Heel interessant om te merken hoe sterk het weer invloed heeft op je gemoedstoestand. We waren onmiddellijk minder op ons gemak en R begon zich zelfs wat angstig te voelen. Hij besloot een stuk brood te eten, maar dat ‘hielp’ niet. Het regende nog steeds, we waren nog steeds verdwaalt en was hij misselijk op de koop toe. 

R ging languit op het pad liggen. De druppels spatten uit elkaar in zijn gezicht. Hij zag er niet meer zorgelijk uit, maar keek gefascineerd naar de lucht. “Wauw, als ik zo lig, zie ik mijn eigen lichaam niet. Ben ik er dan nog wel?”

Om het uit te proberen ging ik naast hem liggen en keek naar de lucht. Nog nooit in mijn leven had ik zo intens geobserveerd hoe regendruppels eigenlijk naar de aarde toe vallen. Het leek allemaal net iets trager te gaan, waardoor ik zo’n glanzend vochtig waterelement tot heel dichtbij kon bekijken, tot het ergens uit elkaar spatte. 

Later lopen we naast elkaar, doorweekt. R had gelukkig een extra trui mee die ik aan mocht. Toch vond ik mezelf natuurlijk stom dat ik die jas daar had achtergelaten. 

Ik bedacht me dat we toch maar beter op Google Maps konden kijken waar we ons bevonden. Het was heel lastig om met natte vingers een schermpje te bedienen en ik vond het vreselijk om met zo’n elektronisch apparaat bezig te zijn. Voor mijn gevoel stonden we wel een uur lang met de GSM te klooien, voor ik het ding nog net niet tegen een steen stuk smeet en besloot dat we nog maar wat verder zouden wandelen. 

Drie stappen verder herkenden we een splitsing en zagen we bordjes. Onze harten sprongen op: we zaten gewoon goed! Ik grinnikte om mezelf en mijn hevige emoties. 

R herkende de boom waar ik mijn jas had verstopt en triomfantelijk haalde hij het doorweekte geval tevoorschijn. 

Algauw kwamen we dichter en dichter bij huis. Het was al avond, we zaten zo’n 6 uur in de trip en ik had een heel verheugend gevoel. Warm douchen, schone kleren en in bed knuffelen: daar had ik zin in! Snel renden we naar binnen voordat een van de andere bewoners ons zou tegenkomen. 

Op onze kamer beseften we dat we nog lang niet uitgetript waren. Alles was nog steeds hartstikke psychedelisch. Misschien niet zozeer in visuele effecten, zoals bij paddo’s, maar ik bevond me in een soort hyperspace met razendsnelle gedachten die van mij op R oversprongen en weer terug. Toen hij zich ging douchen was ik even alleen om een soort nieuwe rust te ervaren. Het was stil. Buiten begonnen de kikkers in de vijver te kwaken en het werd donker. Ik lag onder de deken en ik voelde hoe zwaar mijn lijf was. 

Een LSD-achtige nachttrein

Je denkt waarschijnlijk dat de trip voorbij is en dat R en ik heerlijk zouden slapen. Maar nee, het was nog niet afgelopen. Beiden bevonden we ons in een schemering tussen waken en slapen in, waarbij er zoveel gebeurde dat ik een heel boek zou nodig hebben om het neer te schrijven. Er waren veel loops, waarbij ik een gedachtepatroon bleef herhalen. Ook het gekwaak van de kikkers buiten in de vijver speelde een grote rol. Het werd een verhaal waarbij de kikkers een bijeenkomst hadden georganiseerd om plannen te maken over hun toekomst. Ze waren het beu dat hun huis, hun vijver, elke dag door die reuzen werd ‘schoongemaakt’. Ook wilden ze wraak nemen op de kat, die één van hun soortgenoten te pakken had gekregen. Hun gekwaak werd emotioneel toen ze hierover begonnen. 

Enfin, zo lag ik dus de hele nacht te fantaseren en was het onmogelijk in slaap te vallen. Ik wilde het graag, maar het deurtje naar de droomwereld bleef dicht. 

Tot heel vroeg in de ochtend, toen ik blijkbaar toch even ben weggedommeld, waarin ik wederom van alles meemaakte. Toen ik na dat kleine uurtje nachtrust wakker werd, was ik verbazingwekkend fit en dacht ik: “Wat leuk dat ik op deze vreemde wereld ben!”

Elena Ervaringsdeskundige (psychedelica, psychoactieve & medicinale planten), blogger, passie voor gezonde voeding

Elena studeert Biologische en Biodynamische landbouw omdat ze, naast psychedelica en psychoactieve & medicinale planten, ook een passie heeft voor gezonde voeding. Leren over het endocannabinoïde systeem en verschillende cannabinoïden en terpenen vindt ze super interessant.

Meer over Elena